Remmen los! (het eerste berichtje)

Hallo luitjes!

Het heeft even geduurd voordat het eerste bericht op ons waabenjijnu-logje verscheen, sterker nog, het duurde bijna een week langer dan gepland voordat we daadwerkelijk onze biezen konden pakken en vertrekken uit Hammer...

Het carnet de passage (autopaspoort, zeg maar) hadden we immers nog niet in onze handen en dat heb je toch écht wel nodig als je met de wagen Turkije (en verder) in wil. Zondag de 30ste september, de dag na het het beregezellige afscheidsfeessie in Hammer, stond het vertrek gepland. Nou, als iemand van jullie de woensdag daarop rond een uurtje of 2 s middags het centrale postkantoor in Den Bosch was binnengewandeld, had ie nogal raar opgekeken schatten we. Daar stond Heleen een stoffige postbeambte ervan te overtuigen dat ie toch écht even bij de binnengekomen aangetekende poststukken moest kijken, ook al was er geen afhaalbriefje aanwezig. Na wat gemor kwam de ouwe knorrepot tot onze GROTE opluchting uiteindelijk met het felbegeerde envelopje van de ADAC om de hoek zetten! Joepie! Reisbagage en -documenten compleet dus knallen maar, dwars door de Eifel, Moezel, Hunsrck, de Alpen en Slovenië naar de kristalheldere blauwe Adria. Maar niet voordat we nog een paar dagen lekker hebben gerelaxed in Hammer... Zaterdag 6 september waren we dus daadwerkelijk los.

Na weer, wind en bergen te hebben getrotseerd in Duitsland, Oostenrijk en Slovenië, reden we het strakblauwe en warme Kroatië binnen. We hadden werkelijk echt alléén slagregen, grijze wolken, onweer, windstoten en donkerte gehad so far, dus die warmte was meer dan welkom. Al snel werd ook duidelijk wat de naam van ons busje zou worden na deze eerste dagen: Zjoske. Dat we dat niet hadden kunnen bedenken met z'n allen de ochtend na het Hammerfeessie... Voor degenen die de joske van vlees en bloed (waar de bus naar vernoemd is) van ongeveer 1.75 m hoog, van Grieks/NL afkomst, wonende te Tilburg niet kennen: betrouwbaar, degelijk doch avontuurlijk, rustig, niet snel over z'n kookpunt maar tevens niet VOORUIT te branden in de bergen! Exact de kenmerken van het busje! Dusss...
Dat van het kookpunt hebben we eigenlijk nog niet naar behoren kunnen meten aangezien de temperatuurmeter kaduuk is, maar dat terzijde. (Alpen vormden echter geen probleem qua temperatuur, wel qua snelheid)

As we speak rijden we nog rond op het wonderschone eiland Hvar, tussen Split en Dubrovnik. Ondertussen zijn we al goed doorgewaaid, zeiknat geregend, hebben we een aangenaam bezoek aan een oude Kroatische oma gebracht en staan we nu in de startblokken om de Parel van de Adria te bezoeken: morgen op naar Dubrovnik dus. Meer Kroatië-details en rariteiten komen heel misschien de volgende keer wel...
Tot over een paar weekjes maar weer (of misschien wel sneller)

Veel groetjes en liefs van Pat en Heleen



+++ Het reisblog van Patrick Clerkx en Heleen van Aken: patenheleen.waarbenjij.nu +++